Het zal je Hobby maar wezen
Terwijl de Zuiderzeeballade uit de speakers schalt, en wij
uit volle borst zingen dat aan gindse horizon Emmeloord ligt, jakkeren we met
een gangetje van tachtig kilometer per uur over de kaarsrechte polderweg. Het
is de derde dag van onze lange tocht naar het hoge noorden. Het uiteindelijk
doel is de jaarlijkse bijeenkomst van trotse bezitter van Hobby campers. Een
groep fanaten die er plezier in heeft om met hoogbejaarde campers door de
Europese landen scharrelen. De naam van de plaats waar we bijeen zullen komen
is niet uit te spreken zonder een ernstige tongbreuk op te lopen. Het uit het
hoofd neer schrijven is voor mij ook onmogelijk. Gelukkig hebben we het woord
correct in de navigatieapparatuur kunnen invoeren waardoor we waarschijnlijk
overmorgen het ons gestelde doel zullen bereiken. We hebben voor de lange tocht
drie hele dagen uitgetrokken. Ons campertje is natuurlijk ook hoog bejaard en
wij zelf hebben ook al een respectabele leeftijd bereikt. De afstand die we per
dag kunnen overbruggen is daardoor beperkt.
Onze eerste stop was in het plaatsje Huizen dat grenst aan
de voormalige Zuiderzee. De camperplaats, waar je heerlijk geheel gratis kunt
overnachten, grenst aan een ruim grasveld. In vijf stappen bereik je bossen
waar je heerlijk kunt wandelen, en hoe uitzonderlijk voor ons overvolle land,
de hond gewoon los kunt laten lopen. Niks lange lijn en poepzakjes. Lang leve
de vrijheid. Fietspaden grenzen ook al aan deze gratis camperplaats. Dus hebben
wij ons nog hagelnieuwe fietsen uitvoerig kunnen proberen. Tevens de nagenoeg
nieuwe hondenkar achter de fiets gekoppeld, zodat onze trouwe viervoeter fijn
mee kon rennen en, nadat ze vermoeid was, in de kar kon rusten. Dat uw trouwe
schrijfster daardoor extra zwaar moest trappen deerde haar niet want dat heeft
ze graag voor het hondje over.
De dag dat we op die prachtige plek arriveerden vielen we
met onze neus in de boter. Vielen we met ons gatje in de boter zouden onze
Vlaamse buren te zeggen. Wij vonden het voldoende om de neus te beboteren. Op
het ruime grasveld naast de camper stonden overal allerhande foodtrucks
opgesteld. Foodtruck is een nieuwe benaming voor vreetkar. Er was van alles te
eten. Van gewone patat met mayonaise tot Thaise hapjes of exotische drankjes. Een
gitaar duo luisterden het geheel op met songs, liedjes zeiden wij vroeger, uit
onze jeugd. Het jonge stel speelde en zong er lustig op los. Het was die dag
dus volkomen overbodig om zelf de maaltijd te bereiden. Dat hadden we thuis al
gedaan, onze maaltijd lag klaar in ons koelkastje.
Gelukkig verdween de hele santemekraam op tijd zodat we niet
al te laat ons bed konden opzoeken. Per slot van rekening hadden we een
vermoeiende dag achter de rug. Een lange rit over overvolle wegen, vervolgens een
wandeltocht door de bossen met aansluitend een zware fietstocht door de
omgeving. Daarnaast het uren opsnuiven van allerlei etensluchtjes en luisteren
naar muziek die herinneringen uit onze jeugd opriep.
De tweede dag van onze tocht naar het hoge noorden brachten
we luierend naast de camper door. De zon scheen er lustig op los en het
grasveld was weer helemaal tot onze beschikking. We mochten twee hele dagen van
deze gratis plek gebruik maken. Dat wilden we volop benutten. We liepen
natuurlijk wel even een klein stukje met de hond en bezochten ook even de haven
van Huizen. De havenmeester aldaar was tevens de controleur van de camperplaats,
maar we hadden hem gisteren nog niet gezien. Het was toen zondag en een andere
keer dat wij van deze plek gebruik maakten vertelde de betreffende ambtenaar
dat hij niet werkte op zondag. Dus konden we misschien wel stiekem nog een
nachtje blijven. Dat deden we natuurlijk niet, niet omdat wij zo braaf zijn, nee,
we dienden op tijd op onze bestemming in het Noorden te arriveren.
Dus de volgende morgen, nadat Lief nog even de plaatselijke
supermarkt bezocht, maakten we aanstalten om te vertrekken. Net toen we naar
buiten wilden gaan om onze fietsen op te laden werd er op de deur geklopt. De
havenmeester stond in vol ornaat klaar om ons mede te delen dat wij reeds twee
nachten hadden verbleven op deze plaats zodat wij dienden te vertrekken.
Vrolijk vertelden wij hem dat we juist aanstalten maakten om dat te doen.
Tevens informeerden wij of het gerucht juist was dat de gratis plek binnenkort
niet langer gratis zou zijn. Helaas bevestigde de overijverige ambtenaar het
gerucht en vertelde dat er allerhande
voorzieningen zouden worden aangelegd. Zoals een sanitair gebouw, een
stortplaats en ruim voldoende elektra aansluitingen. Helaas zou de plek dan
niet langer gratis zijn, wel het aantal plaatsen uitgebreid worden. Kortom,
weer een prima camperplaats naar de bliksem. Snappen die Hollanders dan niet
dat campers zelf alle voorzieningen hebben. Die wagens zijn niet voor niets zo
kostbaar. Ze zijn voorzien van toilet en douche, op het dak zit minimaal één
zonnepaneel. Als er ergens een put is waar de WC cassette geleegd kan worden is
dat meer dan voldoende. Maar nee, het moet allemaal luxe of nog luxer.
Bedroeft vertrokken we en lieten ons in noordelijke richting
leiden door de navigatie. Zo kwamen we terecht op een camperplaats in de buurt
van Emmeloord. Deze was niet geheel gratis. Maar er werd voor een heel klein
bedrag allerhande geboden. Een winkeltje waar je voor normale prijzen van alles
zelf kon pakken zolang je het maar op het inschrijfformulier noteerde. Gratis
drinkwater en indien nodig bijna gratis elektriciteit. Vlak naast de rustige
plek bevond zich een leuk meer waar je heerlijk omheen kon wandelen. Fietspaden
waren er in overvloed, kortom voor bijna niets hadden we alles en konden we
heerlijk genieten van de rust.
Vind je het leuk om nog meer verhalen van Esther te lezen? Klik dan op onderstaande button